Paul Jarvis presenteert in zijn boek “Company of One” een verfrissende visie op ondernemerschap die ingaat tegen de conventionele wijsheid van ongebreidelde groei. Hij pleit voor een model waarin ondernemers bewust klein blijven, zich richten op kwaliteit en duurzaamheid, en prioriteit geven aan persoonlijke voldoening boven winstmaximalisatie.
Jarvis beargumenteert dat constante groei niet het primaire doel van een bedrijf hoeft te zijn, ondanks de gangbare opvatting in de zakenwereld. Hij noemt hiervoor drie hoofdredenen:
1. Groei vergroot complexiteit
Naarmate traditionele bedrijven groeien en opschalen, moeten ze meer geld uitgeven en meer werknemers aannemen. Dit vereist een robuustere infrastructuur, wat leidt tot gecompliceerde en vertragende werkprocessen. Jarvis illustreert dit met het voorbeeld van Zynga, een videogamebedrijf dat $100 miljoen investeerde in eigen datacenters, wat uiteindelijk leidde tot financiële problemen en massaontslagen.
“Groei, als primaire focus, is niet alleen een slechte bedrijfsstrategie, maar een volledig schadelijke.”
Deze complexiteit kan ook de bedrijfscultuur negatief beïnvloeden. Grote bedrijven kunnen te maken krijgen met:
- Zeer formele culturen die de motivatie van werknemers verminderen
- Beperkte mogelijkheden voor werknemers om buiten hun specifieke rol te werken
- Een minder mensgerichte sfeer
- Meer kansen op conflicten binnen de organisatie
Een praktijkvoorbeeld hiervan is IBM, dat in de jaren ’90 worstelde met zijn enorme omvang en bureaucratie. Het bedrijf had moeite om snel te reageren op veranderingen in de technologie-industrie en verloor marktaandeel aan flexibelere concurrenten. IBM moest uiteindelijk een ingrijpende herstructurering ondergaan om weer concurrerend te worden.
2, Snelle groei leidt vaak tot snel falen
Bedrijven die proberen snel en substantieel te groeien, zoals startups, falen vaak omdat ze geld uitgeven dat ze niet hebben om groei te faciliteren. Ze baseren hun uitgaven op geprojecteerde inkomsten in plaats van werkelijke inkomsten, wat een riskante strategie is.
“Je kunt je niet uit een onrendabel bedrijf verkopen.”
Jarvis gebruikt het voorbeeld van Shoes of Prey, een Australische startup die probeerde op te schalen door fysieke winkels te openen. Ondanks een grote investering van durfkapitaal, konden de verkopen de projecties niet bijhouden, wat resulteerde in massaontslagen en de uiteindelijke ondergang van het bedrijf.
Een ander voorbeeld is Theranos, een gezondheidstechnologiebedrijf dat beloofde revolutionaire bloedtesttechnologie te ontwikkelen. Het bedrijf groeide razendsnel en werd op een gegeven moment gewaardeerd op $9 miljard. Echter, toen bleek dat de technologie niet werkte zoals beloofd, stortte het bedrijf in en werd oprichter Elizabeth Holmes veroordeeld voor fraude.
3. Snelle groei kan oorspronkelijke klanten schaden
Snelle groei vereist vaak externe investeerders, wat betekent dat je moet voldoen aan de eisen van mensen buiten jezelf en je klanten. Investeerders willen rendement op hun investeringen zien, wat kan leiden tot compromissen die je oorspronkelijke missie en doelen in gevaar brengen en je kernklantenbasis kunnen vervreemden.
Een voorbeeld hiervan is het sociale mediaplatform Instagram. Na de overname door Facebook (nu Meta) werden er veel nieuwe functies toegevoegd en werd het algoritme aangepast om meer advertenties te tonen. Hoewel dit de winstgevendheid verhoogde, leidde het ook tot ontevredenheid onder veel oorspronkelijke gebruikers die de app waardeerden om zijn eenvoud en focus op fotografie.
